Amoxicilline 500 mg capsules – Samenvatting van de productkenmerken (SmPC) (2023)

Amoxicillinetrihydraat overeenkomend met 500 mg amoxycilline per capsule.

Voor een volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

Harde capsules.

Wit tot gebroken wit korrelig poeder gevuld in harde gelatinecapsules, maat '0'. Scharlakenrode dop, buffkleurige body bedrukt met 'AMOXY' op dop en '500' op lichaam.

Amoxicilline is geïndiceerd voor de behandeling van de volgende infecties bij volwassenen en kinderen (zie rubrieken 4.2, 4.4 en 5.1).

• Acute bacteriële sinusitis

• Acute streptokokken tonsillitis en faryngitis

• Acute exacerbaties van chronische bronchitis

• Gemeenschap verworven pneumonie

• Acute otitis media

• Acute blaasontsteking

• Acute pyelonefritis

• Asymptomatische bacteriurie tijdens de zwangerschap

• Tyfus- en paratyfuskoorts

• Tandabces met zich uitbreidende cellulitis

• Prothetische gewrichtsinfecties

•Helicobacter pyloriuitroeiing

• Ziekte van Lyme

Amoxicilline is ook geïndiceerd voor de profylaxe van endocarditis. Er moet rekening worden gehouden met de officiële richtlijnen over het juiste gebruik van antibacteriële middelen.

Dosering

Bij de dosis amoxicilline die wordt gekozen om een ​​individuele infectie te behandelen, moet rekening worden gehouden met:

• De verwachte pathogenen en hun waarschijnlijke gevoeligheid voor antibacteriële middelen (zie rubriek 4.4)

• De ernst en de plaats van infectie

• De leeftijd, het gewicht en de nierfunctie van de patiënt; zoals hieronder weergegeven

De duur van de behandeling moet worden bepaald door het type infectie en de reactie van de patiënt, en moet in het algemeen zo kort mogelijk zijn. Sommige infecties vereisen een langere behandelingsperiode (zie rubriek 4.4 over langdurige therapie).

Volwassenen en kinderen ≥40 kg

Kinderen <40 kg

Kinderen kunnen worden behandeld met amoxicilline-capsules, dispergeerbare tabletten, suspensies of sachets.

Amoxicilline Pediatric Suspension wordt aanbevolen voor kinderen jonger dan zes maanden.

Aan kinderen die 40 kg of meer wegen, moet de dosering voor volwassenen worden voorgeschreven.

Aanbevolen doses:

Ouderen

Er wordt geen dosisaanpassing noodzakelijk geacht.

Nierfunctiestoornis

Bij patiënten die hemodialyse ondergaan

Amoxicilline kan door hemodialyse uit de bloedsomloop worden verwijderd

Bij patiënten die peritoneale dialyse ondergaan

Amoxicilline maximaal 500 mg/dag

Leverfunctiestoornis

Doseer voorzichtig en controleer de leverfunctie met regelmatige tussenpozen (zie rubrieken 4.4 en 4.8).

Wijze van toediening

Amoxicilline is voor oraal gebruik.

De absorptie van amoxicilline wordt niet beïnvloed door voedsel.

De therapie kan parenteraal worden gestart volgens de doseringsaanbevelingen van de intraveneuze formulering en worden voortgezet met een oraal preparaat.

Slik met water zonder de capsule te openen.

Overgevoeligheid voor de werkzame stof, voor één van de penicillines of voor één van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen.

Voorgeschiedenis van een ernstige onmiddellijke overgevoeligheidsreactie (bijv. anafylaxie) op een ander bètalactammiddel (bijv. een cefalosporine, carbapenem of monobactam).

Overgevoeligheidsreacties

Voordat de behandeling met amoxicilline wordt gestart, moet zorgvuldig onderzoek worden gedaan naar eerdere overgevoeligheidsreacties op penicilline en cefalosporines of andere bètalactammiddelen (zie rubrieken 4.3 en 4.8).

Ernstige en soms fatale overgevoeligheidsreacties (waaronder anafylactoïde en ernstige huidreacties) zijn gemeld bij patiënten die penicillinetherapie kregen. Overgevoeligheidsreacties kunnen zich ook ontwikkelen tot het Kounis-syndroom, een ernstige allergische reactie die kan resulteren in een hartinfarct (zie rubriek 4.8). Het is waarschijnlijker dat deze reacties optreden bij personen met een voorgeschiedenis van penicilline-overgevoeligheid en bij atopische personen. Als er een allergische reactie optreedt, moet de behandeling met amoxicilline worden stopgezet en moet een geschikte alternatieve therapie worden ingesteld.

Geneesmiddelgeïnduceerd enterocolitissyndroom (DIES) is voornamelijk gemeld bij kinderen die amoxicilline kregen (zie rubriek 4.8). DIES is een allergische reactie met als belangrijkste symptoom langdurig braken (1-4 uur na inname van het geneesmiddel) bij afwezigheid van allergische huid- of ademhalingssymptomen. Andere symptomen kunnen bestaan ​​uit buikpijn, diarree, hypotensie of leukocytose met neutrofilie. Er zijn ernstige gevallen geweest, waaronder progressie naar shock.

Niet-gevoelige micro-organismen

Amoxicilline is niet geschikt voor de behandeling van bepaalde soorten infecties, tenzij de ziekteverwekker al gedocumenteerd is en bekend is dat deze gevoelig is, of tenzij er een zeer grote waarschijnlijkheid bestaat dat de ziekteverwekker geschikt zou zijn voor behandeling met amoxicilline (zie rubriek 5.1). Dit geldt vooral als de behandeling van patiënten met urineweginfecties en ernstige infecties van oor, neus en keel wordt overwogen.

Convulsies

Convulsies kunnen optreden bij patiënten met een verminderde nierfunctie of bij patiënten die hoge doses krijgen of bij patiënten met predisponerende factoren (bijv. een voorgeschiedenis van convulsies, behandelde epilepsie of meningeale aandoeningen (zie rubriek 4.8).

Nierfunctiestoornis

Bij patiënten met nierinsufficiëntie moet de dosis worden aangepast aan de mate van nierinsufficiëntie (zie rubriek 4.2).

Huidreacties

Het optreden bij de start van de behandeling van een koortsachtig gegeneraliseerd erytheem geassocieerd met pustula kan een symptoom zijn van acute gegeneraliseerde exantheem pustulose (AGEP, zie rubriek 4.8). Deze reactie vereist stopzetting van amoxicilline en is gecontra-indiceerd voor elke volgende toediening.

Amoxicilline moet worden vermeden als infectieuze mononucleosis wordt vermoed, aangezien het optreden van een morbilliforme uitslag in verband is gebracht met deze aandoening na het gebruik van amoxicilline.

Jarisch-Herxheimer-reactie

De Jarisch-Herxheimer-reactie is waargenomen na behandeling met amoxicilline van de ziekte van Lyme (zie rubriek 4.8). Het vloeit rechtstreeks voort uit de bacteriedodende werking van amoxicilline op de veroorzaker van de ziekte van Lyme, de spirocheetBorrelia burgdorferi.Patiënten moeten gerustgesteld worden dat dit een vaak voorkomende en meestal zelflimiterende consequentie is van de antibioticabehandeling van de ziekte van Lyme.

Overgroei van niet-gevoelige micro-organismen

Langdurig gebruik kan af en toe leiden tot overgroei van niet-gevoelige organismen (superinfectie).

Met antibiotica geassocieerde colitis is bij vrijwel alle antibacteriële middelen gemeld en kan in ernst variëren van licht tot levensbedreigend (zie rubriek 4.8). Daarom is het belangrijk om deze diagnose te overwegen bij patiënten die diarree krijgen tijdens of na de toediening van antibiotica. Indien antibiotica-geassocieerde colitis optreedt, moet amoxicilline onmiddellijk worden stopgezet, een arts worden geraadpleegd en een passende behandeling worden gestart. Antiperistaltische geneesmiddelen zijn in deze situatie gecontra-indiceerd.

Langdurige therapie

Periodieke beoordeling van orgaansysteemfuncties; inclusief de nier-, lever- en hematopoëtische functie wordt aanbevolen tijdens langdurige behandeling. Verhoogde leverenzymen en veranderingen in het bloedbeeld zijn gemeld (zie rubriek 4.8).

Kristalurie

Bij patiënten met een verminderde urineproductie is zeer zelden kristallurie (waaronder acuut nierletsel) waargenomen, voornamelijk bij parenterale therapie. Tijdens de toediening van hoge doses amoxicilline wordt geadviseerd om voldoende vochtinname en urineproductie te handhaven om de kans op amoxicillinekristallurie te verminderen. Bij patiënten met blaaskatheters moet de doorgankelijkheid regelmatig worden gecontroleerd (zie rubrieken 4.8 en 4.9).

Anticoagulantia

Verlenging van de protrombinetijd is zelden gemeld bij patiënten die amoxicilline kregen. Wanneer gelijktijdig anticoagulantia worden voorgeschreven, moet er passende monitoring plaatsvinden. Aanpassingen van de dosis orale anticoagulantia kunnen nodig zijn om het gewenste antistollingsniveau te behouden (zie rubrieken 4.5 en 4.8).

Interferentie met diagnostische tests

Verhoogde serum- en urinespiegels van amoxicilline hebben waarschijnlijk invloed op bepaalde laboratoriumtests. Vanwege de hoge concentraties amoxicilline in de urine komen vals-positieve metingen vaak voor bij chemische methoden.

Het wordt aanbevolen om bij het testen op de aanwezigheid van glucose in de urine tijdens de behandeling met amoxicilline enzymatische glucose-oxidasemethoden te gebruiken.

De aanwezigheid van amoxicilline kan de testresultaten voor oestriol bij zwangere vrouwen vertekenen.

Orale anticoagulantia

Orale anticoagulantia en penicilline-antibiotica worden in de praktijk op grote schaal gebruikt zonder meldingen van interactie. In de literatuur zijn er echter zeldzame gevallen van verhoogde International Normalised Ratio bij patiënten die acenocoumarol of warfarine kregen en een kuur met amoxicilline kregen voorgeschreven. Als gelijktijdige toediening noodzakelijk is, moet de protrombinetijd of de internationaal genormaliseerde ratio zorgvuldig worden gecontroleerd bij toevoeging of stopzetting van amoxicilline. Bovendien kunnen aanpassingen in de dosering van orale anticoagulantia noodzakelijk zijn (zie rubrieken 4.4 en 4.8).

Probenecide

Gelijktijdig gebruik van probenecide wordt niet aanbevolen. Probenecide vermindert de renale tubulaire secretie van amoxicilline. Gelijktijdig gebruik van probenecide kan resulteren in verhoogde en langdurige bloedspiegels van amoxicilline

Allopurinol

Gelijktijdige toediening van allopurinol tijdens de behandeling met amoxicilline kan de kans op allergische huidreacties vergroten.

Tetracyclines

Tetracyclines en andere bacteriostatische geneesmiddelen kunnen de bacteriedodende werking van amoxicilline verstoren.

Methotrexaat

Penicillines kunnen de uitscheiding van methotrexaat verminderen, wat een mogelijke toename van de toxiciteit veroorzaakt.

Zwangerschap:

Dierstudies duiden niet op directe of indirecte schadelijke effecten met betrekking tot reproductietoxiciteit. Beperkte gegevens over het gebruik van amoxicilline tijdens de zwangerschap bij mensen duiden niet op een verhoogd risico op aangeboren afwijkingen. Amoxicilline kan tijdens de zwangerschap worden gebruikt als de potentiële voordelen groter zijn dan de potentiële risico's die aan de behandeling zijn verbonden.

Borstvoeding:

Amoxicilline wordt in kleine hoeveelheden in de moedermelk uitgescheiden, met het mogelijke risico op sensibilisatie. Bijgevolg zijn diarree en schimmelinfectie van de slijmvliezen mogelijk bij het kind dat borstvoeding krijgt, waardoor het geven van borstvoeding mogelijk moet worden gestaakt. Amoxicilline mag alleen worden gebruikt tijdens het geven van borstvoeding na een baten-risicobeoordeling door de verantwoordelijke arts.

Vruchtbaarheid:

Er zijn geen gegevens over de effecten van amoxicilline op de vruchtbaarheid bij mensen. Reproductiestudies bij dieren hebben geen effecten op de vruchtbaarheid aangetoond.

De meest gemelde bijwerkingen zijn diarree, misselijkheid en huiduitslag.

De bijwerkingen die zijn afgeleid uit klinische onderzoeken en postmarketingsurveillance met amoxicilline, weergegeven per MedDRA-systeemorgaanklasse, worden hieronder vermeld.

De volgende terminologieën zijn gebruikt om het optreden van bijwerkingen te classificeren:

Zeer vaak (≥1/10),

Vaak (≥1/100 tot <1/10),

Soms (≥1/1000 tot <1/100),

Zelden (≥1/10.000 tot <1/1.000),

Zeer zelden (<1/10.000),

Niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald)

Melding van vermoedelijke bijwerkingen

Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Het maakt voortdurende monitoring van de baten/risicoverhouding van het geneesmiddel mogelijk. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via het Yellow Card Scheme op: www.mhra.gov.uk/goldcard of zoek naar MHRA Yellow Card in de Google Play of Apple App Store.

Symptomen en tekenen van overdosering

Gastro-intestinale symptomen (zoals misselijkheid, braken en diarree) en stoornissen van de vocht- en elektrolytenbalans kunnen duidelijk zijn. Er is amoxicillinekristallurie waargenomen, die in sommige gevallen tot nierfalen leidde (zie rubriek 4.4). Convulsies kunnen optreden bij patiënten met een verminderde nierfunctie of bij patiënten die hoge doses krijgen (zie rubrieken 4.4 en 4.8).

Behandeling van intoxicatie

Gastro-intestinale symptomen kunnen symptomatisch worden behandeld, waarbij aandacht moet worden besteed aan de water-/elektrolytenbalans.

Amoxicilline kan door hemodialyse uit de bloedsomloop worden verwijderd.

Er is amoxicillinekristallurie waargenomen, die in sommige gevallen tot nierfalen leidde (zie rubriek 4.4).

Farmacotherapeutische groep: penicillines met uitgebreid spectrum; ATC-code: J01CA04

Werkingsmechanisme

Amoxicilline is een semisynthetische penicilline (bètalactamantibioticum) die een of meer enzymen remt (vaak penicillinebindende eiwitten, PBP's genoemd) in de biosynthetische route van bacteriedodend peptidoglycaan, dat een integraal structureel onderdeel is van de bacteriële celwand. Remming van de peptidoglycaansynthese leidt tot verzwakking van de celwand, wat meestal wordt gevolgd door cellyse en celdood.

Amoxicilline is gevoelig voor afbraak door bèta-lactamasen geproduceerd door resistente bacteriën en daarom omvat het werkingsspectrum van amoxicilline alleen niet de organismen die deze enzymen produceren.

Farmacokinetische/farmacodynamische relatie

De tijd boven de minimale remmende concentratie (T>MIC) wordt beschouwd als de belangrijkste bepalende factor voor de werkzaamheid van amoxicilline.

Mechanismen van weerstand

De belangrijkste mechanismen van resistentie tegen amoxicilline zijn:

• Inactivatie door bacteriële bèta-lactamasen

• Wijziging van PBP's, die de affiniteit van het antibacteriële middel voor het doelwit verminderen.

De ondoordringbaarheid van bacteriën of effluxpompmechanismen kunnen bacteriële resistentie veroorzaken of hieraan bijdragen, vooral bij Gram-negatieve bacteriën.

Breekpunten

De MIC-breekpunten voor amoxicilline zijn die van de European Committee on Antimbiotic Susceptibility Testing (EUCAST) versie 5.0.

De prevalentie van resistentie kan voor geselecteerde soorten geografisch en in de tijd variëren, en lokale informatie over resistentie is wenselijk, vooral bij de behandeling van ernstige infecties. Indien nodig moet deskundig advies worden ingewonnen wanneer de lokale prevalentie van resistentie zodanig is dat de bruikbaarheid van het middel bij ten minste sommige soorten infecties twijfelachtig is.

Absorptie

Amoxicilline dissocieert volledig in een waterige oplossing bij fysiologische pH. Het wordt snel en goed geabsorbeerd via de orale toedieningsweg. Na orale toediening is amoxicilline voor ongeveer 70% biologisch beschikbaar. De tijd tot de piekplasmaconcentratie (T_maximaal) duurt ongeveer een uur.

De farmacokinetische resultaten van een onderzoek, waarbij een dosis amoxicilline van 250 mg driemaal daags in nuchtere toestand werd toegediend aan groepen gezonde vrijwilligers, worden hieronder weergegeven.

In het bereik van 250 tot 3000 is de biologische beschikbaarheid lineair in verhouding tot de dosis (gemeten als C_maximaalen AUC). De absorptie wordt niet beïnvloed door gelijktijdige voedselinname.

Hemodialyse kan worden gebruikt voor de eliminatie van amoxicilline.

Verdeling

Ongeveer 18% van het totale plasma-amoxicilline is gebonden aan eiwitten en het schijnbare distributievolume bedraagt ​​ongeveer 0,3 tot 0,41/kg.

Na intraveneuze toediening is amoxicilline aangetroffen in galblaas, buikweefsel, huid, vet, spierweefsel, synoviale en peritoneale vloeistoffen, gal en pus. Amoxicilline wordt niet voldoende in het hersenvocht gedistribueerd.

Uit dierstudies is er geen bewijs voor significante weefselretentie van geneesmiddelafgeleid materiaal. Amoxicilline kan, zoals de meeste penicillines, worden aangetroffen in de moedermelk (zie rubriek 4.6).

Er is aangetoond dat amoxicilline de placentabarrière passeert (zie rubriek 4.6).

Biotransformatie

Amoxicilline wordt gedeeltelijk in de urine uitgescheiden als het inactieve penicilloïnezuur in hoeveelheden die overeenkomen met maximaal 10 tot 25% van de initiële dosis.

Eliminatie

De belangrijkste eliminatieroute van amoxicilline is via de nieren.

Amoxicilline heeft bij gezonde proefpersonen een gemiddelde eliminatiehalfwaardetijd van ongeveer één uur en een gemiddelde totale klaring van ongeveer 25 l/uur. Ongeveer 60 tot 70% van een oraal toegediende dosis wordt onveranderd in de urine uitgescheiden gedurende de eerste 6 uur na toediening van een enkele dosis amoxicilline van 250 mg of 500 mg. Uit diverse onderzoeken is gebleken dat de uitscheiding via de urine voor amoxicilline over een periode van 24 uur 50-85% bedraagt.

Gelijktijdig gebruik van probenecide vertraagt ​​de uitscheiding van amoxicilline (zie rubriek 4.5)

Leeftijd

De eliminatiehalfwaardetijd van amoxicilline is vergelijkbaar voor kinderen in de leeftijd van ongeveer 3 maanden tot 2 jaar en oudere kinderen en volwassenen. Voor zeer jonge kinderen (inclusief premature pasgeborenen) in de eerste levensweek mag het toedieningsinterval niet groter zijn dan tweemaal daags vanwege de onvolwassenheid van de renale eliminatieroute. Omdat oudere patiënten een grotere kans hebben op een verminderde nierfunctie, moet voorzichtigheid worden betracht bij het selecteren van de dosis en kan het nuttig zijn de nierfunctie te controleren.

Geslacht

Na orale toediening van amoxicilline aan gezonde mannen en vrouwen heeft het geslacht geen significante invloed op de farmacokinetiek van amoxicilline.

Nierfunctiestoornis

De totale serumklaring van amoxicilline neemt evenredig af met afnemende nierfunctie (zie rubrieken 4.2 en 4.4).

Leverfunctiestoornis

Patiënten met leverinsufficiëntie moeten met voorzichtigheid worden gedoseerd en de leverfunctie moet met regelmatige tussenpozen worden gecontroleerd.

Niet-klinische gegevens duiden niet op een speciaal risico voor mensen. Deze gegevens zijn gebaseerd op onderzoek naar veiligheidsfarmacologie, toxiciteit bij herhaalde dosering, genotoxiciteit en toxiciteit voor voortplanting en ontwikkeling.

Er zijn geen carcinogeniciteitsstudies uitgevoerd met amoxicilline.

Magnesiumstearaat (E572)

Colloïdaal watervrij silica

Componenten van de capsulehuls:

Lichaam:

IJzeroxide rood (E172)

Geel ijzeroxide (E172)

Titaandioxide (El71)

100% Gelatine

Dop:

Indigokarmijn (E132)

Erytrosine (E127)

Titaandioxide (E171)

100% Gelatine

Samenstelling van inkt

Schellak

Gedehydrateerde alcohol

Isopropylalcohol

Butylalcohol

Propyleenglycol

Sterke ammoniakoplossing

Kaliumhydroxide

Zwart ijzeroxide (E172)

3 jaar: Polypropyleen/polyethyleen containers.

2 jaar: Blisterstrips

Polypropyleen/polyethyleen containers en verzegelde sluitingen/ 1000, 500, 100, 21, 20 en 15 capsules.

Blisterstrips: 15 en 21 capsules.

Het kan voorkomen dat niet alle verpakkingsgrootten in de handel worden gebracht.

Milpharm Limited,

Ares,

Odyssey Bedrijvenpark,

Westendweg,

Zuid Ruislip HA4 6QD,

Verenigd Koninkrijk